Ik weet het: september is officieel een zomermaand. Zo voelt het niet! Het is net een wolf in schaapskleren (= een gevaarlijk iemand die zich als onschadelijk voordoet). Als je verder kijkt dan de officiële indeling van de seizoenen, dan zie je hoe gevaarlijk deze maand is. De dagen zijn te kort, de schaduwen zijn te lang, de nachten zijn te koud en de kachel binnen is te warm. Dit is geen zomer, dit is het begin van de herfst. Af en toe laat september je weer even terugdenken aan die heerlijke zomerdagen om je vervolgens de andere dag genadeloos af te straffen. Wat zeggen ze ook alweer over het verwijderen van een pleister? In één ruk is minder pijnlijk? Zou dat ook geldig voor het afscheid nemen van de zomer? M.a.w. laat die zomerdagen maar zitten?

Ik heb niets met comfy truien, warme Uggs, kekke mutsjes of ‘gezellige vroeg-donker avonden’. Ik houd van tanktopjes, slippertjes, kekke zonnebrillen en zwoele zomernachten. Mijn herfst-wintergevoel is in zijn geheel onderontwikkeld. Ik gedij het best bij temperaturen boven de 25°. Alles daaronder is voor mij te koud. Duidelijk in het verkeerde land geboren. De hittegolf van vorige week kon mij niet lang genoeg duren, heerlijk!

September, can we restart summer please?

Een ander nadeel van september is het weer in het gareel moeten lopen. In de zomermaanden konden we als gezin doen en laten wat we wilden (mmmm… ik heb wel gewerkt hoor!) en nu is alles weer begonnen. Het voelt als een trein die is gaan rijden. Mijn gezin is ingestapt en er is geen mogelijkheid om uit te stappen. Vrijdagavond is het weer puzzelen hoe we de zaterdag gaan indelen. Rijbeurten, vlaggen bij de voetbal, bardienst bij de hockey, tenniscompetitie begeleiden (waarom ben ik eigenlijk elk jaar captain?) en tussendoor moet het pubergroepje van het gezin nog huiswerk maken en wil het volwassengroepje nog leuk sociaal doen. Om vervolgens op maandag het hele weekprogramma te gaan draaien. Voetbal-, hockey- en tennistraining voor 3 pubers maakt van het avondeten altijd een puzzel. Ik zeg wel avondeten maar ik kan het net zo goed laat-in-de-middageten noemen. Eten om half 5 is eerder regel dan uitzondering (fijn hoor thuiswerken). Je hebt wel wat aan je avond maar eten op grote-mensen-tijden heeft ook wel iets ;-).

September is dus voor mij geen zomermaand, ook al doet hij nog zo zijn best. Zomer is warmte, vrijheid en plezier maken met mijn kids zonder dat ik ze achter hun broek hoef aan te zitten. ‘Heb je je huiswerk al gemaakt? Schiet op, je moet naar de training? Het is half 10, ga naar bed! Morgen moet je naar school’.

So bye bye summer, see you next year!